ΥΓΕΙΑ

ΥΓΕΙΑ

Α.  Ο ρόλος του Δήμου στην υπεράσπιση του δημόσιου αγαθού της υγείας και στην ανάπτυξη δικτύου κοινωνικής πρόνοιας και αλληλεγγύης.

Η Υγεία αποτελεί σήμερα έναν από τους βαρύτερα ασθενείς τομείς της ελληνικής κοινωνίας. Και μια «ασθενής» Υγεία κοστίζει πάντα πολύ ακριβά παρά τα πρόσκαιρα οικονομικά «οφέλη» από τις περικοπές. Τα αποτελέσματα της σημερινής κρίσης είναι πλέον ορατά με την πτώση του επιπέδου υγείας του ελληνικού πληθυσμού, όπως καταγράφεται σε πολλές ιατρικές μελέτες που αναφέρονται: στη νοσηρότητα, στην αύξηση των ψυχικών διαταραχών και των αυτοκτονιών και στον αποκλεισμό μεγάλων τμημάτων των συμπολιτών μας από την πρόσβαση σε ιατρικές και υγειονομικές υπηρεσίες.

Στον ισχύοντα κώδικα Δήμων και Κοινοτήτων αναφέρεται ρητά ότι κύριος στόχος κοινωνικής πολιτικής είναι η προστασία της υγείας των δημοτών με μέτρα πρόληψης και πρωτοβάθμιας περίθαλψης.

Η Τοπική Αυτοδιοίκηση πρώτου βαθμού, λόγω της αρχής της εγγύτητας, δηλ. ως ο πιο κοντινός στο δημότη αυτοδιοικητικός θεσμός, οφείλει να προσεγγίζει ολιστικά το ζήτημα της Υγείας της κοινότητας και να παρεμβαίνει σε όλους τους τομείς, που την προσδιορίζουν και την επηρεάζουν (εργασία, κατοικία, διατροφή, θέρμανση, καθαρό περιβάλλον, συνθήκες υγιεινής και ασφάλειας στον χώρο εργασίας, κοινωνικές σχέσεις, κοινωνικά δίκτυα υποστήριξης κλπ).

Ο Δήμος αποτελεί το ανάχωμα στην οικονομική και κοινωνική κρίση, ο υποστηρικτής της αξιοπρέπειας των πολιτών, όχι ο μηχανισμός εκτόνωσης της δυσαρέσκειάς τους, μέσα από μικροπολιτικές και τακτικές ελεημοσύνης. Στο νομικό πλαίσιο του Καλλικράτη, οι αρμοδιότητες που μεταφέρονται στην Τοπική Αυτοδιοίκηση στον τομέα της δημόσιας υγείας και πρόνοιας, στην προστασία της παιδικής και τρίτης ηλικίας & των Α.Μ.Ε.Α, στην καταπολέμηση του κοινωνικού αποκλεισμού (άνεργοι, ανασφάλιστοι, κοινωνικά ευάλωτοι), δεν ακολουθούνται από αντίστοιχους οικονομικούς πόρους. Αντίθετα, η κατά 60% περικοπή των Κεντρικών Αυτοτελών Πόρων (Κ.Α.Π), η υποχρηματοδότηση των προνοιακών δομών και προγραμμάτων (Βοήθεια στο Σπίτι, Κέντρο Δημιουργικής Απασχόλησης Παιδιών, ΚΗΦΗ) και η υποβάθμισή τους, καθώς και η μη ένταξη στο μόνιμο προσωπικό του Δήμου των εργαζομένων σ’ αυτά, σκοπίμως τα οδηγεί σε επιβάρυνση των συνταξιούχων και των ταμείων τους και σε λύσεις ιδιωτικοποίησης.

Τα τρία χρόνια διακυβέρνησης του Δήμου από τη νυν δημοτική αρχή, κανένας προϋπολογισμός δεν είχε προνοιακό χαρακτήρα και δεν πρόσφερε αλληλεγγύη προς τον πολίτη που ζούσε την οικονομική κρίση. Με την υπηρεσία Πρόνοιας του Δήμου υποστελεχωμένη, η Δημοτική Αρχή έστησε ένα θλιβερό κοινωνικό παντοπωλείο που λειτούργησε περιστασιακά και χωρίς δεοντολογία.

Η χρηματοδότηση της Δημοτικής Κοινωφελούς Επιχείρησης με 150.000 ευρώ, έφτασε για να λειτουργήσουν οικονομικά υποβαθμισμένα οι δομές Κ.Α.Π.Η, Βοήθεια στο Σπίτι, Κ.Η.Φ.Η και Κ.Δ.Α.Π, να ξεχρεώσει τις οφειλές της προηγούμενης Δημοτικής Αρχής στο Ι.Κ.Α και να περιορισθεί σε κάποιες πολιτιστικές δράσεις.

Η Δημοτική Αρχή του Μ. Μαργαρίτη χρωστά στο “ΘΗΣΕΑ” [εταιρεία κοινωνικής πρόληψης και Τμήμα του Ο.Κ.Α.Ν.Α, με συνεχή δράση τα τελευταία χρόνια, που αναπτύσσει προγράμματα πρόληψης στους γονείς και μαθητές στο νησί] περί τα 12.000 €, δείγμα υποστήριξης των προγραμμάτων πρόληψης.

Η Δημοτική Κίνηση Πολίτες για τα Νησιά Μας, πιστεύει στον ουσιαστικό ρόλο της Τοπικής Αυτοδιοίκησης στο χώρο της δημόσιας υγείας, της αλληλεγγύης και της κοινωνικής πρόνοιας. Αυτόν το ρόλο θα τον επαναπροσδιορίσει και θα τον αναπτύξει, δημιουργώντας τα κατάλληλα εργαλεία και δομές:

1. Στο επίπεδο οργάνωσης των υπηρεσιών του Δήμου:

• Αναμόρφωση του οργανισμού του Δήμου με ανάκτηση των θέσεων που καταργήθηκαν με τον νόμο 4024/2011 (ιατρών, μαίας, κοινωνικών λειτουργών, επισκεπτών υγείας, νοσηλευτών κ.λ.π).
• Διαμόρφωση προϋπολογισμών με άξονα τις κοινωνικές ανάγκες σε συνθήκες οικονομικής κρίσης.
• Δημιουργία Δημοτικής Επιτροπής Υγείας και στελέχωση του τομέα Πρόνοιας.
• Δημιουργία Δημοτικού Κοινωνικού Δικτύου με συμμετοχή των φορέων της εκπαίδευσης των επιστημών υγείας, των προνοιακών δομών, των φορέων πρόληψης και ψυχικής υγείας, των κοινωνικών λειτουργών, της εκκλησίας, κ.λ.π, με στόχο την χαρτογράφηση και ιεράρχηση των αναγκών των πολιτών κάτω από τις συνθήκες της οικονομικο-κοινωνικής κρίσης, καθώς και την αντιμετώπιση – διαχείρισή τους.
• Δημιουργία του Υγειονομικού Χάρτη του Δήμου και της Κάρτας Υγείας του Δημότη.
• Αξιοποίηση του Επιχειρησιακού Προγράμματος Ε.Σ.Π.Α [άξονας ανάπτυξης ανθρώπινου δυναμικού] για την εξυπηρέτηση των παραπάνω στόχων.
• Συμπληρωματική ενίσχυση των δομών Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας, κυρίως στις ορεινές και νησιωτικές δημοτικές κοινότητες (κοινωνικό ιατρείο περιοχής Φιλωτίου, διεκδίκηση πλωτού ασθενοφόρου) και λειτουργική διασύνδεσή τους με το Ε.Σ.Υ.
• Ενίσχυση δράσεων εθελοντών και οργανώσεων (λ.χ. “ ΘΗΣΕΑΣ ”), που δραστηριοποιούνται στο χώρο της υγείας και πρόνοιας.
• Διεκδίκηση της αυτόνομης ανάπτυξης του Νοσοκομείου Νάξου, στο πλαίσιο μιας δωρεάν και ποιοτικής δημόσιας υγείας (με νέο σύγχρονο οργανισμό, στελέχωση, λειτουργία αιμοδοσίας, χειρουργείου, τεχνητού νεφρού, διασφάλιση ασφαλών εφημεριών και διακομιδών κ.α.).

2. Σε επίπεδο σχεδιασμού δράσεων:

• Εφαρμογή πολιτικών ή συμμετοχή σε δράσεις και προγράμματα, που στοχεύουν στη μέριμνα, υποστήριξη και φροντίδα ευπαθών κοινωνικών ομάδων με την παροχή υπηρεσιών υγείας και προαγωγή ψυχικής υγείας [δημοτικά ή κοινοτικά ιατρεία, κέντρα αγωγής υγείας, υποστήριξη και αποκατάσταση ατόμων με ειδικές ανάγκες, κέντρα ψυχικής υγείας, συμβουλευτικής υποστήριξης των θυμάτων ενδοοικογενειακής βίας, και βίας στα σχολεία, κέντρα πρόληψης κατά της εξάρτησης (ουσίες, διαδίκτυο), ενίσχυση ανασφάλιστων, ανέργων και θυμάτων της κρίσης].
• Ενίσχυση και υποστήριξη των δομών και προγραμμάτων στα Κ.Α.Π.Η, Βοήθεια στο Σπίτι, Κ.Η.Φ.Η, Κ.Δ.Α.Π. Αναβάθμιση λειτουργίας τους, στελέχωση με εξειδικευμένο προσωπικό και ένταξη του προσωπικού στο μόνιμο προσωπικό του Δήμου.
• Λειτουργία του Κοινωνικού Παντοπωλείου εξασφαλίζοντας συνθήκες δεοντολογίας και ανεξαρτησίας από τη Δημοτική Αρχή.

• Ανάπτυξη προγραμμάτων προαγωγής υγείας με στόχο την προστασία και τη βελτίωση της κατάστασης της υγείας των δημοτών και την επίδρασή τους στο οικογενειακό και ευρύτερο κοινωνικό περιβάλλον, μέσω των δεξιοτήτων και των γνώσεών τους (διατροφή, παχυσαρκία ανηλίκων, εμβολιασμοί, θηλασμός, οδοντιατρική φροντίδα, οικογενειακές σχέσεις κ.λ.π).
• Ανάπτυξη πρωτοβουλιών στον χώρο της κοινωνικής αλληλεγγύης και κοινωνικής οικονομίας [συνεταιριστικές πρωτοβουλίες, ανταλλακτικά παζάρια, τράπεζες χρόνου, κοινωνικά ιατρεία, φαρμακεία, φροντιστήρια, οργανώσεις καταναλωτών με κατάργηση μεσαζόντων] παρέχοντας χώρο, νομική κάλυψη, εργαλεία και τεχνογνωσία.

Β.    Νοσοκομειακή Περίθαλψη στο Δήμο Νάξου και Μικρών Κυκλάδων

Με τις πρόσφατες ρυθμίσεις, το Νοσοκομείο της Νάξου υποβαθμίστηκε, καθώς στον οργανισμό λειτουργίας του περιλαμβάνονται πλέον μόνο 19 θέσεις γιατρών αντί 46. Οι γιατροί φεύγουν ο ένας μετά τον άλλο, λόγω της υποχρηματοδότησης και της μη λειτουργίας των υφιστάμενων δομών. Αυτή τη στιγμή στο Νοσοκομείο εργάζονται μόνο 15 γιατροί. Με αυτό το δυναμικό η 24ωρη λειτουργία του καταρρέει και οι εφημερίες είναι επισφαλείς. Τμήματα συγχωνεύονται, υπηρεσίες δυσλειτουργούν, οι νέες προσλήψεις έχουν παγώσει και 12 διορισμοί εκκρεμούν εδώ και ενάμιση και πλέον χρόνο.

Το Νοσοκομείο των αλλεπάλληλων εγκαινίων αναμένει τη λειτουργία του, με το σύγχρονο χειρουργείο κλειστό, με τον εξοπλισμό να σαπίζει χρόνια στα κουτιά, με τις έξι θέσεις τεχνητού νεφρού να περιμένουν προσωπικό, με την αιμοδοσία στα χαρτιά και την αίθουσα τοκετού ανεκμετάλλευτη.

Αιτία για τα παραπάνω είναι η περικοπή των πιστώσεων κατά 50%, στο βωμό της χρηματοπιστωτικής σταθερότητας.

Η ζωή και η Υγεία μας αντιμετωπίζονται με όρους κοστολόγησης, παζαρεύονται και ανταλλάσσονται με ισοδύναμα δημοσιονομικά μέτρα.

Το Νοσοκομείο – Κ.Υ. Νάξου καλύπτει υγειονομικά το ευρύτερο νησιωτικό σύμπλεγμα (Αμοργός, Πάρος και Ν. Κυκλάδες) που ξεπερνά τους 100.000 κατοίκους κατά τους θερινούς μήνες. Η διασύνδεση των νησιών αυτών αλλά ακόμη και των ορεινών οικισμών της Νάξου με τις υπηρεσίες υγείας είναι τουλάχιστον προβληματική.

Το Νοσοκομείο της Σύρου λόγω της προβληματικής ακτοπλοϊκής σύνδεσης μεταξύ των νησιών δεν κατέστη ποτέ Κεντρικό Νοσοκομείο Αναφοράς. Η ανάπτυξή του Νοσοκομείου Νάξου αποτελεί για τους ΠΟΛΙΤΕΣ ΓΙΑ ΤΑ ΝΗΣΙΑ ΜΑΣ στρατηγικό στόχο. Ζητούμενο είναι η σύμπραξη υπηρεσιών υγείας μεταξύ Νάξου και Πάρου, χρησιμοποιώντας από τη μία μεριά τις υπηρεσίες ενός καλά οργανωμένου Νοσοκομείου Νάξου και από την άλλη τις διακομιδές ασθενών μέσω του πτητικού μέσου του Βελέντζιου Ιδρύματος στην Πάρο.

Οι κάτοικοι των νησιών έχουν τα ίδια δικαιώματα πρόσβασης στην υγεία με τους άλλους κατοίκους της Ελλάδας και της Ευρώπης. Οι πολίτες – δημότες (αλλά και οι επισκέπτες των νησιών μας) θα πρέπει να εξυπηρετούνται επί τόπου, άμεσα, με ασφάλεια, κάθε ώρα, με κάθε καιρό, χωρίς ταλαιπωρία και χωρίς κόστος.

Η νησιωτικότητα είναι δικαίωμα συνταγματικά κατοχυρωμένο. Πέρα από τους κινδύνους για την υγεία των νησιωτών, η υπολειτουργία του Νοσοκομείου Νάξου υποβαθμίζει επίσης το τουριστικό προϊόν (που αποτελεί πλέον τη σημαντικότερη οικονομική δραστηριότητα των κατοίκων της), καθώς για σημαντικό αριθμό εν δυνάμει επισκεπτών της Νάξου και των Μικρών Κυκλάδων (όπως λ.χ. οι συνταξιούχοι), η αδυναμία υγειονομικής κάλυψης αποτελεί περιοριστικό παράγοντα.

Η ύπαρξη και σωστή λειτουργία αυτόνομου Νοσοκομείου στη Νάξου συνιστά καθοριστικό παράγοντα επιβίωσης στα νησιά μας.

Για τους παραπάνω λόγους διεκδικούμε:

·       Την άμεση ανάκληση της Υπουργικής Απόφασης διασύνδεσης του Γενικού Νοσοκομείου – Κ.Υ. Νάξου με αυτό της Σύρου.

·       Διοικητική αυτονομία του Γ. Νοσοκομείου – Κ.Υ. Νάξου.

·       Νέο σύγχρονο Οργανισμό με όλες τις απαραίτητες θέσεις για την λειτουργία των δομών του, με άμεση στελέχωση και εξοπλισμό, ώστε να μπορέσει να ανταποκριθεί στις υγειονομικές ανάγκες κατοίκων και επισκεπτών στην περιοχή ευθύνης του.

·       Διασφάλιση ασφαλών εφημεριών και διακομιδών.

E.K.A.B στην περιφέρειά μας – Πλωτό ασθενοφόρο.

Γ.     Εξωνοσοκομειακή Πρωτοβάθμια Φροντίδα Υγείας

Η “μεταρρύθμιση” του Εθνικού Οργανισμού Παροχής Υπηρεσιών Υγείας (Ε.Ο.Π.Υ.Υ.) σε Περιφερειακό Εθνικό Δίκτυο Υγείας (Π.Ε.Δ.Υ.), δηλαδή η μετατροπή του από πάροχο και αγοραστή υπηρεσιών Υγείας, αποκλειστικά σε αγοραστή από τον ιδιωτικό τομέα, προκειμένου “να τοποθετηθεί ο πολίτης στο επίκεντρο της υγειονομικής φροντίδας”, αποτελεί μια ακόμα διολίσθηση προς την κατεύθυνση απαξίωσης του δημόσιου χαρακτήρα της Υγείας στη χώρα μας. Δεικτική της οργανωτικής σύλληψης και της λειτουργικότητας αυτού του “εγχειρήματος” αλλά και της συνολικότερης πολιτικής αξιοπιστίας απέναντι στους έχοντες ανάγκη, αποτέλεσε το προσωρινό κλείσιμο των υφιστάμενων δομών. Σε μια πραγματική μεταρρύθμιση του συστήματος, δεν θα προβλέπονταν το κλείσιμο των μέχρι τώρα δομών, ούτε για μια μέρα. Αυτό που αποδεικνύεται καθημερινά, από τις πολιτικές που ακολουθούνται τα τελευταία χρόνια, συνοψίζεται στα εξής:

• Οι 8.500 εργαζόμενοι του πρώην Ε.Ο.Π.Υ.Υ αντιμετωπίζονται σαν δεξαμενή διαθεσιμότητας και απολύσεων.
• Η Δημόσια Πρωτοβάθμια Φροντίδα Υγείας κατεδαφίζεται πλήρως, με την κατάργηση των υγειονομικών μονάδων και την περιστολή των παροχών προς τους ασφαλισμένους.

• Η Πρωτοβάθμια Φροντίδα Υγείας μετατρέπεται σε προνομιακό χώρο επενδυτικής δραστηριότητας, για το μεγάλο ιδιωτικό κεφάλαιο. Πακτωλοί χρημάτων των ασφαλισμένων κατευθύνονται σε ξένες εταιρείες (3,9 εκατ. ευρώ, για την “μεταρρύθμιση” στον Ε.Ο.Π.Υ.Υ). Ήδη, στη χώρα μας καταγράφονται ρεκόρ αυξήσεων στα συμβόλαια των ιδιωτικών ασφαλιστικών εταιριών για τους κλάδους Υγείας.

Αυτό λοιπόν είναι το στρατηγικό σχέδιο:

Η Υγεία και το κοινωνικό κράτος να ιδιωτικοποιηθούν στο μέγιστο βαθμό, αποτελώντας μέρος της άκρατης νεοφιλελεύθερης αναδιοργάνωσης της κοινωνίας και της οικονομίας. Με δυο λόγια εφεξής προβλέπονται:   

• ΕΛΑΧΙΣΤΟΙ  ΓΙΑΤΡΟΙ.
• ΣΕ  ΕΛΑΧΙΣΤΕΣ  ΔΟΜΕΣ.
• ΓΙΑ  ΕΛΑΧΙΣΤΕΣ  ΠΑΡΟΧΕΣ.

Δεν είμαστε αυτοί που θα υπερασπιστούν την προηγούμενη κατάσταση, όπως αυτή είχε οργανωθεί και εξελιχθεί στη Χώρα μας τις τελευταίες δεκαετίες, καθώς βρίθει παθογενειών και στρεβλώσεων που ουσιαστικά τις προκάλεσαν οι ίδιοι οι σημερινοί  ”μεταρρυθμιστές” της. Παρά ταύτα, οι προηγούμενες δομές των ασφαλιστικών Ταμείων (και του Ε.Ο.Π.Υ.Υ αργότερα) τουλάχιστον κάλυπταν ΔΩΡΕΑΝ:

• Την ιατρική παρακολούθηση των χρονίως πασχόντων.
• Την παιδιατρική παρακολούθηση και τους εμβολιασμούς.
• Την οδοντιατρική περίθαλψη κατά μεγάλο μέρος.
• Μέρος του εργαστηριακού ελέγχου και άλλων διαγνωστικών εξετάσεων.
• Τη συνταγογράφηση.

Αξίζει να σημειώσουμε ότι, εκτός των άλλων, όλες αυτές οι δομές λειτουργούσαν σαν δίχτυ για την προστασία του Νοσοκομείου Νάξου, έτσι ώστε να μη μετατραπεί σε Πρωτοβάθμιο Πολυιατρείο.

Αυτή τη στιγμή, μετά την πλήρη αποδόμηση των ασφαλιστικών ταμείων με την καταλήστευση των αποθεματικών τους (με δομημένα ομόλογα και “κουρέματα”) και την “άρον–άρον” ένταξή τους αρχικά στον Ε.Ο.Π.Υ.Υ και ύστερα στο Π.Ε.Δ.Υ, η κατάσταση που βιώνουμε στη Νάξο και τα Νησιά μας είναι η ακόλουθη:

• Γιατροί, που υπηρέτησαν τη Δημόσια περίθαλψη εκτός Νοσοκομείου για 20-25 χρόνια, σε ηλικίες άνω των 50 ετών, “πετιούνται” κυριολεκτικά στο δρόμο, χωρίς ασφαλιστικά δικαιώματα, χωρίς αποζημίωση και οδηγούνται στον ωμό εκβιασμό επιλογής ανάμεσα σε μια οκτάμηνη εργασιακή σχέση ή στην απόλυση.
• Η παράλληλη κατάρρευση του Ε.Σ.Υ, με ένα Νοσοκομείο με 15 μόνο γιατρούς στον οργανισμό του, υποστελεχωμένο, που λειτουργεί χάρις στις προσπάθειες των εργαζομένων σε αυτό, ολοκληρώνει την εικόνα. Το κενό που δημιουργείται είναι η καθημερινότητα του Ναξιώτη και των κατοίκων των Νησιών μας.
• Στο Νοσοκομείο ένας (1) παιδίατρος καλείται να καλύψει τα επείγοντα και έκτακτα περιστατικά και τους εμβολιασμούς όλου του παιδικού πληθυσμού, αδυνατώντας να παρέχει άμεσα υπηρεσίες. Έτσι οι γονείς πρέπει μέσα στην κρίση να επιβαρυνθούν με το κόστος των επισκέψεων στους ιδιώτες πλέον γιατρούς, (το οποίο, ιδιαίτερα στα πρώτα χρόνια των παιδιών, είναι μεγάλο λόγω της συχνότητας των εμβολιασμών).
• Ανάλογη είναι η κατάσταση και με τους χρονίως πάσχοντες, οι οποίοι αφορούν, σύμφωνα με μελέτες, το 38% του πληθυσμού, των οποίων έχει μειωθεί η πρόσβαση στην αναγκαία ιατροφαρμακευτική φροντίδα κατά 60%. Αναλυτικά στοιχεία δεν υπάρχουν για τα νησιά μας και γι’ αυτό η Κίνηση ΠΟΛΙΤΕΣ ΓΙΑ ΤΑ ΝΗΣΙΑ ΜΑΣ κρίνει ως επιτακτική την ανάγκη καταγραφής της υφιστάμενης κατάστασης και προτείνει τη δημιουργία ενός Υγειονομικού Χάρτη με τη βοήθεια του Δήμου, όπως αναλύσαμε σε προηγούμενη παράγραφο.

Δ.    Φαρμακευτική Περίθαλψη

Ένας ακόμα τομέας που κάλυπταν δωρεάν οι πρώην δομές του Ε.Ο.Π.Υ.Υ, ήταν η συνταγογραφία. Το μεγάλο θέμα της φαρμακευτικής περίθαλψης και της διαχείρισης του φαρμάκου. Αυτή τη στιγμή η αγορά του φαρμάκου στη χώρα μας βρίσκεται σε πλήρη απορρύθμιση. Καινοτόμα φάρμακα που κυκλοφορούν σε όλη την Ευρώπη, έχουν να τιμολογηθούν στη χώρα μας εδώ και τρία χρόνια, ενώ παρατηρούνται τεράστιες ελλείψεις βασικών και αναντικατάστατων φαρμάκων (λόγω των παράλληλων εξαγωγών από φαρμακαποθήκες). Η κείμενη νομοθεσία προβλέπει μεν τον εφοδιασμό της ελληνικής αγοράς με συγκεκριμένο αριθμό σκευασμάτων ανά αδειοδοτούμενο φάρμακο, αλλά πρακτικά δεν εφαρμόζεται και οι συγκεκριμένες νομοθετικές προβλέψεις ανάγονται στη σφαίρα της φαντασίας.

Όλα τα παραπάνω αποτελούν συνέπειες της κατά 50% μείωσης της τιμής των φαρμάκων, η οποία σε καμιά περίπτωση δεν οδήγησε σε ελάφρυνση της επιβάρυνσης των ασφαλισμένων. Αντίθετα, ο ασφαλισμένος ζει την παράνοια του πολυδιαφημιζόμενου (από τον Κ^ο Υπουργό) φτηνού φαρμάκου και την πραγματικότητα της καταβολής μιας υπέρογκης συμμετοχής στα φάρμακά του (κατά μέσο όρο ≈ 50% της αξίας τους), αν επιλέξει τα φάρμακα της χρόνιας θεραπείας του και δεν καταφύγει στην (πολλές φορές αναγκαστική λόγω των οικονομικών δεδομένων) επιλογή αμφιβόλου ποιότητας γενόσημων.

Προφανώς και είναι απαραίτητη η διακίνηση και χρήση γενοσήμων φαρμάκων, που έχουν υποστεί τους απαραίτητους ελέγχους και είναι αποδεδειγμένα ασφαλή, γιατί είναι σημαντικά φθηνότερα. Παρά ταύτα, η απαιτούμενη ελεγκτική διαδικασία είναι αδύνατο να επιτελεσθεί από τον Εθνικό Οργανισμό Φαρμάκων (Ε.Ο.Φ.) που διαθέτει δύο αρμόδιους υπάλληλους για τον έλεγχο της πλημμυρίδας των φαρμάκων, που εισάγονται από χώρες του Τρίτου Κόσμου και διακινούνται από πολυεθνικές εταιρείες (κυρίως ισραηλινών και αμερικανικών συμφερόντων). Αποτέλεσμα της αθρόας εισαγωγής αυτών των πάμφθηνων μεν αλλά αμφιβόλου ποιότητας φαρμάκων, πέρα από την επιβάρυνση του ασθενούς (λόγω του ότι ο Ε.Ο.Π.Υ.Υ αποζημιώνει πλέον μόνο την αξία των γενοσήμων), είναι η δραστική περιστολή του κύκλου εργασιών της εγχώριας φαρμακοβιομηχανίας, ενός πολύ δυναμικού κλάδου της οικονομίας μας, με παραγωγή αξιόπιστων προϊόντων και σημαντική εξαγωγική δράση. Καθίσταται δε σαφές ότι αν και αυτός ο κλάδος (ένας από τους λίγους εναπομείναντες υγιείς μεταποιητικούς κλάδους) οδηγηθεί με μαθηματική ακρίβεια στο κλείσιμο όπως ισχυρίζονται οι εκλεγμένοι φορείς εκπροσώπησής του, τότε θα συμπαρασύρει στην ανεργία και στην εξαθλίωση ένα σημαντικό μέρος των εργαζομένων σε αυτόν, ενισχύοντας το “σπιράλ ύφεσης” που αποδυναμώνει σταδιακά την εθνική μας οικονομία.

Εξετάζοντας οικονομικά το πρόβλημα, το ζήτημα του κόστους της φαρμακευτικής περίθαλψης είναι πολύ σημαντικό. Η επί χρόνια ακολουθούμενη ανορθολογική κοστολόγηση των φαρμάκων (στη βάση της συναλλαγής και της αδιαφάνειας), χρέωσε τα ασφαλιστικά ταμεία, τους ασφαλισμένους και τον κρατικό προϋπολογισμό για δεκαετίες με τεράστια ποσά. Υπουργοί και υπουργοί παρέλασαν, υπέγραψαν αποφάσεις και δελτία τιμών φαρμάκων και “ούτε γάτα, ούτε ζημιά”. Δυστυχώς την “τρύπα” στα δημόσια οικονομικά δεν την προκάλεσαν μόνο τα εξοπλιστικά προγράμματα.

Εμπεριστατωμένες μελέτες, έχουν επανειλημμένα αποδείξει ότι το μεγαλύτερο χτύπημα στην πολυφαρμακία και στη συνεπακόλουθη υπέρογκη φαρμακευτική δαπάνη μπορεί να δοθεί, μόνο από μια σωστά οργανωμένη Πρωτοβάθμια Φροντίδα Υγείας, με έμφαση στην πρόληψη και την Κάρτα Υγείας του ασθενούς.

Αντίθετα, με τις σημερινές “μνημονιακές συνταγές”, παρατηρούμε ότι και το φάρμακο (μετά τα ύδατα και την ενέργεια), από κοινωνικό αγαθό και δικαίωμα μετατρέπεται σε καταναλωτικό αγαθό, αντικείμενο διαφήμισης και προώθησης από τα ράφια των super markets, με προφανείς σοβαρές συνέπειες για την υγεία των πολιτών.

Τα παραπάνω αποτελούν τη σύνοψη μιας ζοφερής πραγματικότητας, στην οποία δυστυχώς είναι πρακτικά αδύνατον να παρέμβει ένας περιφερειακός – νησιωτικός Δήμος με σκοπό να τα διορθώσει. Μπορεί όμως να λειτουργήσει ως “αιχμή του δόρατος” των διεκδικήσεων των Δημοτών που εκπροσωπεί (την ευημερία των οποίων έχει ηθική και νομική υποχρέωση να προστατεύει) και παράλληλα να λειτουργήσει ενωτικά και σε πνεύμα συνεργασίας αφενός με τους γειτονικούς Δήμους και αφετέρου με το σύνολο των ΟΤΑ Α και Β βαθμού της χώρας, ώστε να επιτευχθεί η βελτίωση των συνθηκών διαβίωσης των πολιτών.

Ιδιαίτερα στον τομέα του φαρμάκου, ένας Δήμος είναι δυνατόν να αναλάβει δράσεις αυτόνομα αναφορικά με το ζήτημα της διαχείρισης και διάθεσης των αχρησιμοποίητων και των ληγμένων φαρμάκων που εντοπίζονται στην επικράτειά του. Ειδικά για το δικό μας πολυνησιακό Δήμο, η Κίνηση  ΠΟΛΙΤΕΣ ΓΙΑ ΤΑ ΝΗΣΙΑ ΜΑΣ προτείνει την ανάληψη των ακόλουθων δράσεων:

• Φάρμακα που δεν έχουν χρησιμοποιηθεί και παραμένουν στα οικιακά μας φαρμακεία ως “κάβα για μια ώρα ανάγκης”, να συγκεντρώνονται και να προωθούνται μέσω των φαρμακοποιών ή των ίδιων των συμπολιτών μας στο Νοσοκομείο (και στα συνδεδεμένα με αυτό αγροτικά ιατρεία) ή σε δομές αλληλεγγύης όπως οι “Γιατροί του Κόσμου”, τα πολυιατρεία “Πράξις”, τα κοινωνικά ιατρεία. Επί του παρόντος η δράση υλοποιείται μεμονωμένα από κάποιους φαρμακοποιούς. Ο Δήμος μπορεί να πρωτοστατήσει ενημερώνοντας την κοινωνία και οργανώνοντας αυτή τη δράση με τριπλό όφελος: (α) τη συγκέντρωση και αποστολή πολύτιμων φαρμάκων σε ανθρώπους που τα έχουν ανάγκη, (β) την προστασία του περιβάλλοντος από την ανεξέλεγκτη απόρριψή τους (αφού τελικά λήξουν) και (γ) τη συμβολή στην ανάπτυξη δεσμών ανάμεσα στα μέλη της κοινωνίας μας.
• Τα ληγμένα φάρμακα, θα πρέπει να προωθούνται σε ειδικά πράσινα κουτιά, που διατηρούν οι φαρμακοποιοί στα καταστήματά τους. Ο Δήμος που εξ αρμοδιότητας κρατά τα κλειδιά τους και έχει την υποχρέωση της προώθησης των ληγμένων φαρμάκων για καταστροφή, θα πρέπει να μεριμνήσει αφενός για την περιοδική ενημέρωση των Δημοτών αναφορικά με το θέμα (σε συνεργασία με τους φαρμακοποιούς) και αφετέρου για την άμεση σύναψη σύμβασης με αδειοδοτημένη εταιρεία συλλογής, μεταφοράς και επεξεργασίας τους. Ακολούθως θα πρέπει να μεριμνά για την έγκαιρη και περιοδική εκτέλεση των όρων της σύμβασης.

Σημειώνεται ότι επί του παρόντος (εδώ και ένα τουλάχιστον χρόνο) τα ειδικά πράσινα κυτία στα φαρμακεία είναι υπερπλήρη και δεν έχουν ακόμα κενωθεί του περιεχομένου τους προς μεταφορά και επεξεργασία.

Ε.     Ανασφάλιστοι

Σύμφωνα με δηλώσεις του Προέδρου του Ε.Ο.Π.Υ.Υ, κ Κοντού, 3.000.000 περίπου άμεσα και έμμεσα ασφαλισμένοι, 30% του συνολικού πληθυσμού έχουν χάσει και τυπικά το δικαίωμα της ασφάλισης. Παράλληλα σύμφωνα με στοιχεία Απριλίου 2014, ο αριθμός των συνταξιούχων ανέρχεται σε 2.645.672. Όταν ο αριθμός των ανασφάλιστων πολιτών ξεπερνά ή (ακόμα και στην καλύτερη των περιπτώσεων) είναι συγκρίσιμος με τον αριθμό των ανθρώπων που έχουν κατοχυρώσει σύνταξη, τότε τα δεδομένα είναι πραγματικά δυσοίωνα.

Αυτή η διαδικασία αποασφάλισης του πληθυσμού είναι πρωτοφανής για τα ευρωπαϊκά δεδομένα και εξελίσσεται ταυτόχρονα με το μεγάλο πλήγμα που δέχονται οι δημόσιες μονάδες περίθαλψης. Η εξέλιξη αυτή αποτελεί μια πραγματική υγειονομική βόμβα και απειλεί με δραματική υποβάθμιση των δεικτών υγείας του πληθυσμού και με διάρρηξη και του ελάχιστου δικτύου ασφάλειας, για την επιβίωση της κοινωνίας.

Οικονομική και κοινωνική κρίση παράγουν αρρώστια. Η ανεργία, η εργασιακή επισφάλεια  έχουν σημαντικές αρνητικές επιπτώσεις στη σωματική και ψυχική υγεία. Σε έρευνα που έγινε σε 13 Ευρωπαϊκές χώρες παρατηρήθηκε σοβαρή σχέση ανάμεσα στην ανεργία και τη θνησιμότητα. Αύξηση της ανεργίας κατά 1% συνεπάγεται αύξηση της θνησιμότητας κατά 2,8%. Μελέτη του Harvard, καταδεικνύει ότι οι άνεργοι έχουν 40% μεγαλύτερη πιθανότητα θανάτου. Ο κατάλογος σχετικών στοιχείων είναι μακρύς, αύξηση κατά 34% της βρεφικής θνησιμότητας από το 2008 έως το 2012, περισσότεροι θάνατοι από γεννήσεις από το 2011 και μετά (3.800 το 2011, 9690 το 2012 !!!!).

Στα νησιά μας οικοδόμοι, απασχολούμενοι σε συναφή επαγγέλματα, εποχιακά εργαζόμενοι και ασφαλισμένοι του Ο.Α.Ε.Ε (πρώην Τ.Ε.Β.Ε.), βρίσκονται σε μεγάλο ποσοστό έξω από την περίθαλψη, λόγω ανεργίας, ανασφάλιστης εργασίας ή αδυναμίας καταβολής των εισφορών τους. Άνθρωποι, που επί χρόνια ήταν συνεπείς στις υποχρεώσεις τους βρίσκονται χωρίς κανένα δικαίωμα. Αντίθετα, αν παραστεί ανάγκη νοσηλείας σε Νοσοκομείο, ο ασθενής χρεώνεται με τα Κλειστά Ενοποιημένα Νοσήλεια (Κ.Ε.Ν.) είτε αυτά παρέχονται εξ ολοκλήρου είτε όχι –όπως συμβαίνει και στο Νοσοκομείο μας– και σε περίπτωση αδυναμίας εξόφλησης, βεβαιώνονται σαν οφειλή στην ΔΟΥ.

Άποψή μας είναι πως είναι άδικο και ανήθικο τα Νοσοκομεία να μην ανοίγουν τις πόρτες τους σε κάθε πολίτη ασφαλισμένο ή ανασφάλιστο, γιατί αυτή τη στιγμή ο Ε.Ο.Π.Υ.Υ οφείλει στα δημόσια Νοσοκομεία 1,5 δις ευρώ και αυτά λειτουργούν μόνο με την κρατική επιχορήγηση, δηλαδή με χρήματα των φορολογούμενων και των ασφαλισμένων. Υποστηρίζουμε λοιπόν μια καθολική και δωρεάν πρόσβαση των πολιτών στις υπηρεσίες Υγείας και είμαστε εναντίον κάθε επιχειρηματικής και εισπρακτικής λογικής σε αυτό το χώρο. Οι ανασφάλιστοι δεν είναι αριθμοί, είναι άνθρωποι. Ο Δήμος μας είναι υποχρεωμένος να τους καταγράψει και να προχωρήσει σε προνοιακά προγράμματα σε συνεργασία με τις μονάδες Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας του Ε.Σ.Υ και το Ίδρυμα Στήριξης του Νοσοκομείου.  

Παράλληλα υπενθυμίζουμε ότι μέσα σε συνθήκες έντονης κρίσης παραμένει ιατροτεχνολογικός εξοπλισμός μεγάλης αξίας αχρησιμοποίητος στο Νοσοκομείο, ενώ ήδη λειτουργούν στο νησί μας δύο ιδιωτικά διαγνωστικά κέντρα. Την ώρα της ασθένειας και της ανάγκης κανείς δεν πρέπει να επιβαρύνεται οικονομικά. Πολλώ δε μάλλον οι ανασφάλιστοι και οι αναξιοπαθούντες.     

                          

Στ.   Ψυχική Υγεία

Η πολιτική για την ψυχική Υγεία είναι μια υπόθεση, που απασχολεί το ελληνικό Κράτος μόλις την τελευταία 30ετία. Μετά τη δημοσιοποίηση των μεσαιωνικών πρακτικών στο Άσυλο της Λέρου, η ευρωπαϊκή Κοινότητα αναγκάστηκε να πάρει μέτρα και έτσι ξεκίνησε το πρόγραμμα “Ψυχαργώς”, το οποίο τρέχει μέχρι σήμερα. Βασικός του στόχος ήταν η “ψυχιατρική μεταρρύθμιση”, δηλαδή η μετάβαση από το μακροχρόνιο εγκλεισμό σε εκείνο της κοινωνικής, κοινοτικής ψυχιατρικής και της έμφασης στην πρόληψη, δηλαδή στην ανάγκη ύπαρξης πρωτοβάθμιας φροντίδας Υγείας.

Στο πρώτο άρθρο του ν.2716/1999, που αφορά τις γενικές Αρχές παροχής Υπηρεσιών Υγείας, αναφέρεται πολύ καθαρά ότι το κράτος έχει την ευθύνη για την παροχή υπηρεσιών ψυχικής Υγείας, με στόχο την πρόληψη, τη διάγνωση, τη θεραπεία καθώς και την ψυχοκοινωνική αποκατάσταση και κοινωνική επανένταξη ενηλίκων, παιδιών και εφήβων με ψυχικές διαταραχές και διαταραχές αυτιστικού τύπου και μαθησιακών προβλημάτων.

Στις παρούσες συνθήκες κρίσης τα διαθέσιμα στοιχεία μιλάνε για:      

• τετραπλασιασμό των ανθρώπων με κατάθλιψη ανάμεσα στα έτη 2008 – 2012
• αύξηση κατά 50% των περιστατικών μείζονος κατάθλιψης ανάμεσα στο 2011 και το 2012 (Δαφνής. καθ. Ιατρικής Παν/μιο Κρήτης).
• παιδιά σε κίνδυνο φτώχειας και κοινωνικού αποκλεισμού 30,4% το 2011 και 35,4% το 2012. (Δ.Δασκαλάκης ΕΚΠΑ)
• αύξηση χρήσης ναρκωτικών και εξαρτήσεων

Έτσι γίνεται άμεσα κατανοητή η ανάγκη υποστήριξης του πληθυσμού σε αυτόν τον τομέα και ιδιαίτερα των παιδιών και των εφήβων.

Αυτή  τη στιγμή καμιά δημόσια δομή δεν υπάρχει στη Νάξο και τα Νησιά μας. Οι κυβερνώντες εδώ και δεκαετίες, αντί να δημιουργήσουν δομές στα δημόσια νοσοκομεία, δημιούργησαν ένα δίκτυο Υπηρεσιών Ψυχικής Υγείας, που σε μεγάλο βαθμό βασίζεται σε μη κερδοσκοπικές δομές με ελαστικές σχέσεις εργασίας. Μια  τέτοια δομή είναι και η Κινητή Μονάδα “Κλίμακα”, η οποία αυτή στην παρούσα φάση υπολειτουργεί. Η χρηματοδότησή της προέρχεται από το Ε.Σ.Π.Α και λήγει το 2015. Ο αριθμός των συμπολιτών μας που έχει επισκεφθεί την Κινητή Μονάδα, είναι ενδεικτικός της μεγάλης ανάγκης που υπάρχει στον τόπο μας για αυτού του είδους τη φροντίδα.

Ιδιαίτερα για τα παιδιά και τους εφήβους το σύστημα της ψυχικής υγείας προκειμένου να είναι αποτελεσματικό πρέπει να εστιάζει στη πρόληψη και την προαγωγή ψυχικής υγείας. Αυτή τη στιγμή στο Νοσοκομείο Νάξου έρχεται μία φορά το χρόνο παιδοψυχίατρος από το Νοσοκομείο Σύρου, όχι για να εξετάσει και να διαγνώσει, πράγμα αδύνατο, λόγω της ιδιαίτερης θεραπευτικής σχέσης που απαιτούν τα ψυχικά νοσήματα, αλλά για να εγκρίνει παραπεμπτικά (για λογοθεραπείες, εργοθεραπείες κ.λ.π.) σε περισσότερα από 50 παιδιά κάθε φορά.

Πιστεύουμε ότι ο Δήμος μας, σε συνεργασία με τους άλλους Δήμους της περιφέρειας μας μπορεί να στοχεύσει στη διεκδίκηση των αναγκαίων σε κάθε γεωγραφική περιφέρεια Παιδοψυχιατρικών Τμημάτων και Κοινοτικών Κέντρων Ψυχικής Υγείας Παιδιού και Εφήβου. Είναι γνωστή η ταλαιπωρία των γονιών προκειμένου να πάρουν διάγνωση, αρχικά και ύστερα να αντιμετωπίσουν το “Γολγοθά” της συνέχειας της φροντίδας που τους οδηγεί συχνά σε μετανάστευση στην Αθήνα.

Ο Δήμος σε συνεργασία με το Νοσοκομείο και το Ίδρυμα στήριξης να διεκδικήσει Π.Φ.Υ που να περιλαμβάνει δημόσιες δομές, πρόσληψη ψυχιάτρου, Κέντρο Ψυχικής Υγείας, στήριξη Κινητής μονάδας, αξιοποίηση προγραμμάτων του Ε.Σ.Π.Α για επανένταξη και κοινωνικοποίηση ασθενών μέσω της εργασίας, αξιοποίηση του θεσμού των Κοινωνικών Συνεταιρισμών Περιορισμένης ευθύνης κ.λ.π.

Για να επιτευχθούν όλα τα παραπάνω, πιστεύουμε ότι είναι απαραίτητος ένας Δήμος, που θα διαθέτει συγκροτημένη επιστημονική ομάδα με αποκλειστικό αντικείμενο την Υγεία των Δημοτών του, θα αξιοποιεί και θα ενθαρρύνει τις δομές κοινωνικής αλληλεγγύης και αυτοοργάνωσης της κοινωνίας.

Οι ΠΟΛΙΤΕΣ ΓΙΑ ΤΑ ΝΗΣΙΑ ΜΑΣ αγωνίζονται για έναν Δήμο που θα υποστηρίζει την υγεία σαν κοινωνικό αγαθό και όχι σαν εμπόρευμα, που θα αγωνίζεται για να μπει φρένο στην αποδόμηση του κράτους πρόνοιας και θα αντιπαλεύει τις μνημονιακές επιταγές περιστολής και εξάλειψης δαπανών απαραίτητων για τη διαβίωση μας.